Micro voor kleine lokaties, hard volume

[RayM]

Altijd weer grappig hoe snel er afgedwaald word van de vraagstelling.
Elektrische drumstellen, box of doom, in ears, van alles komt er voorbij. Maar er zijn slechts weinige bands die zich dit kunnen veroorloven. En een drummer speelt het liefst akoestisch. begrijpelijk.
De oplossing van Marc is het proberen waard, had ik zelf niet aan gedacht. Terwijl ik bij één van de bands die ik mix deze microfoon standaard als zangmicrofoon gebruik

[speakertech]

Net als de geluidsman moet een band zich aanpassen aan de omstandigheden. Samen moeten ze er wat van maken. Een goede band met verstand van muziek, heeft dat in de gaten. Een band die alleen kan spelen in een ideale situatie, waarbij het geluidsvolume ook nog eens onbeperkt hard mag/moet zijn, omdat het anders niet klinkt, mag de naam band niet hebben, het zijn herriemakende prutsers. De kunst is het om het aanwezige publiek een gezellige tijd te verschaffen met een goed stuk muziek en niet om alles tot de limiet te drijven. Waarom zou een goed stuk muziek niet goed klinken als er niet op oorlogssterkte wordt gespeeld?
Nog zo een": "Kan het niet wat zachter, we hebben een feestje voor vijftig man!" Antwoord: "Nee dat kan niet, want dan klinkt het niet meer en stoppen we ermee." Hopelijk vindt ook hier een zelfreinigende werking plaats. Het is een klacht die je meer dan eens hoort in het bruiloften en partijen circuit.


Speakertech

[sparky]

@musicxtra

Dat een 4x12 alleen maar op grote podia thuishoort daar ben ik het echt niet mee eens. moderne, zware drivesounds komen veel overtuigender uit een 4x12 dan uit en 2x12, of 1x12 (en al helemaal niet als het een open-back-combo is). Dat heeft helemaal niets met volume te maken. Zoals eerder gezegd, ook en 4x12 kan zacht! Vooral bij lage powerchords en zeker als de gitarist veel met palmmutes werk is een 4x12 de beste keus

@DJ speakertje
Hoe kom je er bij dat die dikke, harde bekkens vooral metal-bekkens zijn? Juist doordat metaldrummers hard spelen om een bepaalde sound te bereiken werken de srieuzere onder hen met bekkens die van zichzelf niet te hard zijn. Dat betekent: geen grotere maten gebruiken dan nodig en dat veel van de heftige drummers al een paar jaar op Amedia spelen, wat echt helpt. Bekkens die te hard zijn kom ik vooral tegen bij indy bandjes die "wat anders" willen doen en bij het soort bands waar dit topic om begonnen is.

[Olaf Duffhuës]

Dit keer was de drummer de persoon waar ik het minst last van had..;-)

Het gaat er vooral over, dat ik denk dat het ook anders kan, die sound bereiken met een gitaar, zonder dat het hard moet...

Ik heb Showband nog niet gehoord, die is erg thuis in dit soort dingen...Niet dat ik de andere niet serieus neem, alles wordt in overweging genomen!

[showband]

Zou alleen al een forummiddag waard zijn. hihi. Ik doe workshops "feedback voor vocalisten"

snelle lijst dingen om monitors op te voeren

-In een cafe je x-act hoger op een krat/kruk zetten. Daarmee hoort de dame het niet beter…. Maar de band het slechter. Gaan ze zachter van spelen

-sommige muzikanten hebben een "dove kant". Vraag dat discreet en zet daar niet de monitor neer.

-De “1 microfoon per monitor aanpak”.
Bij gelijke type monitor en microfoons: Als je twee micro’s open zet krijg je half zo hard, bij vier microfoons weer half zo hard, bij 8 weer half zo hard enz
Heb je ook nog eens verschillende monitors / verschillende microfoons op een klein podium…. Dan krijg je steeds meer probleemfrequenties.
Bij sessies krijg ik soms al betere resultaten voor zowel monitoring als zaalgeluid met 1 RCF 45graden achter de vocalist. Dan als ik met de PA krijg.
Splits desnoods de eigen stem naar een X-act en een tweede voor de rest van de monitorbehoefte van de dame. Dat kan het makkelijker maken zichzelf er uit te pikken.
De speaker kan hard genoeg. Laat hem zo min mogelijk werk doen. Gewoon een (1) goede microfoon en dan zo in een monitor.

-Dames die te zacht zingen /gebrek aan microfoontechniek hebben. Een headset geven en dik compressen/gaten. (Anders opgeven )

-Er is een verschil in hard en verstaanbaar. Op sommige plekken kun je die ene microfoon flink gaten, hoog en laag weghalen (prik een extra kanaaltje op de zanginstallatie. puur voor de send EQ) En dan de dienstdoende vocalist lekker laten klagen dat het niet mooi klinkt. Penetrant mid rond de 1 a 2 kHz moet je leveren in moeilijke situaties!

-Hou rekening met reflecties. Op stenen boogplafonds, glazen vlakken enz. Richt de boel dan niet naar de muzikant maar liefst allereerst van de reflecterende vlakken weg.
Zet de zangeres UIT de boog nis naar voren. Tussen het publiek is ze vrij van de brei op het toneel als je een stenen misbakselpodium hebt.

Een brei op het toneel maakt dat muzikanten instictief harder gaan spelen in de hoop meer te horen. Totale waanzin maar begrijpelijk. Galm uit op de versterker, laagaf filteren, closed back combo's gebruiken. enz enz. Een condensatormicrofoon is meestal breedbandiger en DUS in goedkope omstandigheden gevoeliger voor rondzingen dan el-cheapo smalbandige nep SM57's.

-Gitaristen spelen altijd te hard, en drummers /andere gitaristen gaan “daarnaartoe” spelen qua volume. Ik speel al weer een jaar of 6 met een DI en zonder versterker. En dan nog vinden muzikanten het nog te hard. Gitaar is nu eenmaal penetrant.
Maar twee stukken perspex in de PA-bus, om op een meter voor de speakers te zetten. Dat is goedkoop en effectief. Net zoals de plaatjes voor trompet/trombone

-Let bij het plaatsen van de monitor op cardioide en supercardioide. Bij de eerste de X-act pal voor de neus van de zangmerel, bij de tweede 45graden links of rechts. Supercardioide is aan de achterkant zeer gevoelig.

-Merk op dat een microfoon niet alleen links-rechts gericht op de zangeres is. (wat betreft de hoek op het toneel) maar drie assen in de ruimte gedraaid kan zijn. Een zangeres die de microfoon steeds vasthoud in een hoek naar beneden en tov dr mond maakt dat je de monitor misschien daar aan moet passen.

-Gebruik GEEN draadloze sets! Die companden alle feedback je microfoon in!

-sommige goedkope statieven en podia geven contactgeluid door. Wat het allemaal niet makkelijker maakt. Soms zelfs een flink deel van de rommel in je signaal kan geven. Je hebt OOK microfonische kabels nu we het er toch over hebben.

Ik ken er zo nog wel dertig…
Ik vind de 945 sennheiser de allrounder voor nu.

[vasco]

Ik ben geen fan van elektronische drumkits voor live gebruik, maar in dit geval werkte het perfect.

Elektronische drums hoeven er niet meer anno jaren 80 uit te zien en ditto klinken. Er zijn vandaag de dag enorm mooie elektronische ketelsets te kopen (maken) met mesh head (gaas) vellen en (multizone) triggers. Zien er uit en spelen als een echt drumstel. Combineer dat met bijvoorbeeld Superior Drummer, triggers tunnen op de speelstijl en je hoort ook een echt drumstel. Ik kan er o.a. nette, goed klinkende roffels en paradiddels op leggen.


Nu soortgelijk iets voor gitaristen

[Olaf Duffhuës]

Een duidelijk verhaal van Showband, maar een paar dingetjes zijn niet haalbaar, zoals dat perspex op een meter van het cabinet.

Wat ik eigenlijk miste in je verhaal, of het nou echt nodig is om de gitaar versterker zo hard te zetten om die soort van rock sound te krijgen? Dit probleem heb ik bij een andere band ook, daar speeld de gitarist met een Soldano top en die staat vrij hard. Nu is die ruimte niet echt akoestisch verantwoord, maar ik denk dat het anders kan.

[drbeat]

Elektronische drums hoeven er niet meer anno jaren 80 uit te zien en ditto klinken. Er zijn vandaag de dag enorm mooie elektronische ketelsets te kopen (maken) met mesh head (gaas) vellen en (multizone) triggers. Zien er uit en spelen als een echt drumstel. Combineer dat met bijvoorbeeld Superior Drummer, triggers tunnen op de speelstijl en je hoort ook een echt drumstel. Ik kan er o.a. nette, goed klinkende roffels en paradiddels op leggen.


Nu soortgelijk iets voor gitaristen

dat is idd de weg... alleen is die Pearl modulle en padsysteem niet lekker om mee te spelen... die mist nog heel veel gespeelde noodjes... ook de bekkens zijn niet lekker... beste is voor dit gebeuren nog steeds de DDRUM SE4..

[drbeat]

Wat ik eigenlijk miste in je verhaal, of het nou echt nodig is om de gitaar versterker zo hard te zetten om die soort van rock sound te krijgen? Dit probleem heb ik bij een andere band ook, daar speeld de gitarist met een Soldano top en die staat vrij hard. Nu is die ruimte niet echt akoestisch verantwoord, maar ik denk dat het anders kan.

nee dit is echt niet nodig...ook niet met die buikmodelletjes van marshall... weet niet waar je vandaan komt maar kom maar eens luisteren bij mijn band.... die is niet hard kwa sound...echt niet... de kracht zit hem gewoon in goede voorversterker buizen en die op de juiste manier over zijn nek laten gaan... je gitaargeluid begint al bij je gebruikte gitaar...een fender is van nature schel...een gibson less paul uit t juiste jaar is heel vol....

daar zit je gitaargeluid... niet in het vollume....

[showband]

Een duidelijk verhaal van Showband, maar een paar dingetjes zijn niet haalbaar, zoals dat perspex op een meter van het cabinet.

Wat ik eigenlijk miste in je verhaal, of het nou echt nodig is om de gitaar versterker zo hard te zetten om die soort van rock sound te krijgen? Dit probleem heb ik bij een andere band ook, daar speeld de gitarist met een Soldano top en die staat vrij hard. Nu is die ruimte niet echt akoestisch verantwoord, maar ik denk dat het anders kan.

you cannot have them all.

een electrische gitaar vormt een compleet systeem
met de kabels, effecten, versterker, luchtkolom
en natuurlijk de bespeler.
Een willekeurig setje snaren op een houten plank.
Dat is iets wat de magneetpolen aanspreekt,
waarna de combinatie van slechte kabels met foute
impendanties en ongebuffere inputs
Effectdoosjes zijn vaak true bypass variabele
impendantierampen die soms wel en soms niet aanstaan.
Dan komt dat bij een versterker die niet lineair is,
een te dunne open kast heeft die trilt als de neten,
niet lineaire speakers die ver voorbij de x-max gebruikt worden.
Waar een berg energie midden in je spraakband uit komt.
Die energieke luchtkolom raakt je gitaar die heerlijk gaat trillen. "zingen"

Dat maakt de gitaar + kast + luchtkolom een
onvoorspelbaar resonerend geheel. Perfect want
die kleurrijke resonanties spreken via de
elementen en gitaarplank de snaren aan.
Waardoor het ding als vanzelf speelbaar is geworden
met een kleurrijke sound. woehoe! Vette sound!

Gaat ie nou zacht? Dan is het ineens geen geheel.
En speel je gewoon op een houten plank met wat ijzerdraadjes.

Als je goed kan spelen kun je het dan nog steeds
maar het zuigt wel als een nilfisk. Een rammelende
strat kun je met een kleine fender oid lekker laten zingen.
Voor een dure(stabiele!)gibson heb je meer geweld nodig.
Een 4x12 bijvoorbeeld...... aiii oeps. Met een kekke paul reed smith wil je echt wel flink duwen.....argggggh.

Ga je voor bandgeluid dan accepteer je dat het wel
een beetje egoistische aanpak is. Als je goed genoeg
kan spelen dan kun je het altijd en in mijn geval
dus helemaal zonder amp. Makkelijker is het als je
in ieder geval een kleine amp naar je toe hebt.
Is ook goedkoper dan een X-act
5 watt is eigenlijk voldoende!

Populair misverstand: Gitaaramp op de oren richten.
niet doen. Amp op kniehoogte schuin naar boven
op je gitaar richten. Bij sessies staat ie op
een halve meter van mijn plank. Die pikt
de resonanties direct op waardoor je een
"gesloten systeem" hebt en weer heerlijk makkelijk
kan spelen met bendes sustain.
(wat voel je dan? "I am a rock ***"! DAT voel je)

De gitaar hoor je toch wel op elk volume dus je oren pikken het wel op.

[Olaf Duffhuës]

@DrBeat : ik woon tegenwoordig in de wonderschone kop van Overijssel..:-) Maar het zou zomaar kunnen dat je een keer ga tegenkomen. Ik weet gewoon dat een gitaar gebrek heb...:-)

@Showband : ik heb weer info, mede dankzij andere, om wat experimenteren! Alvast dank hiervoor!