Hoeveel punten?

[G-LiTe]

Ok,

Even gewoon uit interesse.
Wat is het maximaal aantal punten waaraan je ooit 1 samengesteld grid hebt weten hangen? Kortom, het maximaal aantal simultaan bewegende motors.

Dit zal zich waarschijnlijk vooral in de sector van beurzen, en denk dan vooral autoshows, situeren.

Zelf kom ik aan een grid op 44 punten, eentje uit mijn free-lance verleden op een autoshow, was een stand van Peugeot.

G-LiTe

[Jeroen de Goei]

44 is wel veel,
Ik zou het van mijzelf echt niet weten.
volgens mij ging het bmw grid toch met wat meer.
al rij ikzelf liever Peugeot.

En als je al behoorlijk aan een limid van een daklast zit, dan krijgt dat dak bij het instarten, nog iets extra gewicht.
Dit is niet al te veel, maar heeft meer te maken met vering van het dak.
net zoiets als een paperklip die je 20 x op en neer buigt.
op een gegeven moment bezwijkt het.
Dit is een beetje ver gezocht,
Misschien bij oudere daken van gebouwen.

maar als ik het goed begrijp is dit topic voor wie het grootste lidteken heeft.
IK HEB EEN KEER>>>>>>>>>>10milj oen takels......

Wie volgt..

[Upgrading your system]

Zo Jeroen, dat noem ik nou toekomstperspectief.... Je bent idd gaval heel wat van plan[]

[rinus bakker]

Jemig,
wat een vraag....
dat heb ik me eigenlijk nooit afgevraagd/gerealiseerd.
Ik schat ergens rond de 35-40.
20-25 kwam echter zeer regelmatig voor (IDD oa. ook voor autoshows!)
en dan was het ook altijd zorgen voor een goede stroomvoorziening
omdat de inschakelstroom heel wat meer trekt, dan de houdstroom voor de takels.

Mijn grootste klus ooit was in (ik meen 1996 in) een Lufthansa-hangar voor de wereld-lancering van de destijds nwe 500-serie van BMW (IDD auto-show!) in Munchen:
208 takels + 2,3 km truss, en kwa gewicht iets van net geen 80 ton. Dat is de klus waar Jeroen ook op doelt denk ik (we zaten daar toen met 15-20 NL-riggers).

Ik weet dat dit nu - nog geen dat dit echt geen uitzonderlijke klussen meer zijn: Flashlight NL doet er zo een paar per jaar.

2 Jeroen
Jouw vergelijking met de paperclip gaat hier niet op hoor:
nu haal je plastische en elastische vervormingen door elkaar.
Staal is tenslotte ook geen gietijzer.

Voor truss is dat weer wat anders, want alu kent geen vermoeiings spanninggrens:
"elke Newton" wordt cumulatief opgeteld in de loop van de jaren van gebruik.

[Gast1401081]

maximaal over de honderd, met alle inschakelverschijnselen van dien, alleen waren dat geen takels, maar lopende banden, ventilatoren, trilzeven, magneetnanden, hydraulischer pompen, etc.

Ben nog steeds benieuwd naar die extra zwaartekracht op het dak bij inschakelen....

[G-LiTe]

2 Rinus,

Ik weet wat je wil zeggen met ""elke Newton" wordt cumulatief opgeteld in de loop van de jaren van gebruik." Maar de woorden:"alu kent geen vermoeiings spanninggrens" zijn een beetje ongelukkig. Aluminium is zelfs heel erg onderhevig aan vermoeiingsspanning, zelfs in die mate dat je als structureel ingenieur in de autobouw en vliegtuigbouw van een onderdeel uit het zilveren goud moet aangeven hoeveel belastings'cycli' (en een belastingscycli staat voor load erop/load eraf) het onderdeel mag hebben, en na hoeveel belastingcycli het moet nagekeken worden op haarscheuren. Dit laatste is vooral in de luchtvaartindustrie.

Vermoeing van aluminium is een verschijnsel dat zich manifesteert op interkristallijn niveau. Elke elastische vervorming van het materiaal zorgt voor een herschikking van het kristalpatroon, dit keer op keer herschikken van het kristalpatroon kan ter plaatse van insluitsels (metaalonzuiverheden op kristalniveau) na een bepaald aantal cycli leiden tot een situatie waar een minder homogeen patroon onstaat wat zich resulteert in een miniscuul scheurtje, ook wel haarscheurtje genoemd. Dit kan zich uitbreiden en kan uiteindelijk leiden tot bezwijking van het onderdeel.


Nu, ik ben ervan overtuigd dat je het bovenstaande als de beste weet, maar ikzelf werd al beetje op een verkeerd been gezet door 'geen vermoeiingsspanning', vandaar dus even deze toelichting voor mogelijk anderen.

Greetz.

G-LiTe

[rinus bakker]

2 Mac,
je hebt toch niet ergens een illegale goudmijn draaien he?
of een archeologische opgraving?

Wat betreft dat dak ... de zwaartekracht wordt er niet erger hoor, en de start-pulskracht van gewone takels is al eens in een ander topic aan de orde gekomen.
Maar in het geval van onze (zeer beschaafde!) standaard snelheid van 4m/min is die extra puls niet meer dan ca. 5%.
Maar bij 16m/min takels kan dat al oplopen tot ca. 20%.
Alleen er is geen weldenkende rigger die 1 ton 16m/min takels gebruikt - zonder er een soft-start/-stop of snelheidsregelaar bij te gebruiken.
Zulke takels worden volgens mij ook niet eens gemaakt.
Een Lodestar van 16m/min is hooguit 250kg.
maar in afmeting van de onderdelen gelijk aan een 1 ton 4m/min - wel een andere reductiekast natuurlijk.

Nog FF wat betreft die dakbelastingen ....
ook in theaters kan het aardig uit de hand lopen:
In het Muziektheater (Stopera) zijn een pakweg 180 hijswerktuigen (trekken, punttrekken, 2-tons lieren, enz enz.) geinstalleerd met een totaal potentieel hijsvermogen van naar ik meen 120 ton! De constructie van het dak laat echter maar een last van ca. 40 ton toe.
Dus men werkt daar aan speciale software om al in het ontwerp-stadium van een voorstelling te kunnen zeggen of het dak niet al statisch dreigt te worden overbelast.
Alle hijswerktuigen zijn daar echter wel voorzien van snelheidsregelingen.

[rinus bakker]

Hoi Geert,
we bedoelen hetzelfde maar misschien zeg ik het in de gauwigheid wat al te krom...
het gaat eigenlijk over het woordje vermoeiingsspanningsGRENS-waarde.
'grens' heb ik wel ergens genoemd.

Gelegeerde staalsoorten hebben - onder een bepaalde spanningsgrens - (vraag het me niet ze uit mijn hoofd op te noemen) geen last van vermoeiing.
Volgens mij is dat bij RVS trouwens heel veel lager, of zelf geheel niet het geval.
Net als bij aluminium dat het spannings-grenswaarde-fenomeen niet heeft.
Zo beter?

Overigens voor hijswerktuigen en -gereedschappen bestaat net zo'n eis voor het aantal belastingswisselingen (lastspelen). De Machine Richtlijn eist dat beschouwen op vermoeiing onderdeel van het ontwerp uitmaakt, maar specificeert dit niet.
In normen voor afneembare hijsgereedschappen (haken, sluitingen, stroppen enz) komen testwaardes voor waarbij geeist wordt dat
- bij 1/3 van de breekkracht die tenminste 20.000 lastspelen moeten kunnen ondergaan zonder vervormen, bezwijken of andere waarneembare 'technische achteruitgang'.
En dan weten we dat in de industrie er NOOIT meer dan 1/5 van de breukkracht aan mag hangen, en in de entertainment nooit meer dan 1/10.
20.000 keer = 100 jaar lang, 200 keer per jaar verhuren/gebruiken/show draaien(??)

[G-LiTe]

Hoi Rinus,

Ik wist wel dat je idd hetzelfde bedoelde.
En bij staalsoorten zit de 'vermoeiingsgrens' zeer close tegen sigma0.2, wat beschouwd wordt als de rekengrens tussen elastische en plastische vervorming. Sigma0.2 staat voor die materiaalspanning waarbij 0.2% plastische vervorming optreedt.
Bij materialen wordt dus deze waarde bepaalt door er steeds een toenemende axiale belating op aan te brengen (en weer weg te nemen) en steeds het proefstuk op te meten. Wanneer 0.2% verlenging is vastgesteld, heeft men de sigma0.2% vastgesteld. Bij staal komt er dan een gebied van verlenging tot uiteindelijk 'brosse breuk'.

Alu gedraagt zich anders, bij spanningen boven de sigma0.2 komt er een gebied van verlenging/insnoering, dat significant groter is dan bij staalsoorten, uiteindelijk leidend tot scheuring.

Daarom dat alu op zich ook een handig constructiemateriaal is voor 'spannings-onderhoudsgevoelige delen'. Aluminium kondigt als het ware zijn bezwijken aan.

Enorm nadeel is dat dan de vermoeiingsspanning weer erg laag ligt tov. sigma0.2 waardoor je als constructeur rekening moet houden met dit fenomeen. Wat bij staal minder tot niet het geval is aangezien je sigma0.2 als ultimate load moet nemen en daar minstens 1.5 keer moet onder blijven voor de WLL, waardoor je dus ook onder de vermoeingswaarde van staal blijft.

(Nooit gedacht dat alles wat ze me tijdens mijn studie hebben ingepompt zo paraat op de tong zou liggen )

G-LiTe

[rinus bakker]

Ha Geert,
Conclusie: Wat je geleerd hebt nemen ze je nooit meer af.

Hoe zat het ook al weer met vermoeiing bij RVS.
De trekgrens ligt al (fors) lager, maar vermoeiing is helemaal naadje dacht ik.

Ik heb er wel eens wat over geschreven in een grijs verleden,
maar het is niet paraat gebleven.

[G-LiTe]

Rinus,

Nu vraag je iets. Even diep in mijn memory grijpen.
RVS, of roestvast staal zijn staalsoorten die vooral gelegeerd worden met chroom. Er was dan iets van een oppervlaktereactie die als het ware een afscherming van het materiaal bied tegen doorroesten. Deze RVS-soorten hebben door het legeringselement een andere kristalstructuur dan koolstofstaal. Kan me vaag nog iets herinneren van BCC en FCC structuren, maar ik zou het weer eens moeten opzoeken

In ieder geval heeft weerstand tegen vermoeiing te maken met weerstand tegen scheurvorming en niks te maken met treksterkte of breuksterkte. De contradictie wil dat brosse materialen, bvb. keramiek cq vermoeiingsongevoelig zijn, maar daarentegen erg gevoelig voor breuk.
Dit heeft te maken doordat vermoeiing te maken heeft met scheurvorming en het 'locaal', op kristallijn niveau, overschrijden van de vloeigrens. Macroscopisch gaat het echter om spanningen ver onder de vloeigrens. Bij breuk treden er spanningen op boven de vloeigrens op macroscopisch niveau. Koolstofstalen kunnen beter tegen vermoeiing omwille van hun kristalstructuur. De kristalstructuur voorkomt scheurvorming.

Hoe het dan zit met de trekgrens, weet ik niet zo goed meer.
Ik meen me vaag iets te herinneren van nieuwe RVS-legeringen met toch een beduidend hogere trekgrens dan koolstofstaal, maar hierin kan ik me vergissen.

Tis dan ook al weer bijna 10 jaar geleden[:I]
En in de dagelijkse realiteit worden nu enkel vragen op me afgevuurd over: Amperes, spantbelastingen, takelbelastingen, lichtsterktes, en het al of niet aanwezig zijn van Cola op de werkvloer

G-LiTe